Aleksandra Urbańczyk powinna dostać szansę startu w Londynie

Ola powinna być dołączona do ekipy olimpijskiej w imię humanistycznych wartości, jakie niesie sport. To byłby wyraz uznania dla jej pracowitości, systematyczności, ambicji i dokonań.

W przypadku Otylii Jędrzejczak powszechnie podnoszony jest argument, że powinna wystartować w czwartych igrzyskach za swoje wielkie i niepodważalne zasługi. Zawsze byliśmy zdania, że królowa pływania nie powinna przedwcześnie abdykować. Z uznaniem trzeba spojrzeć na jej determinację w pogoni za czołówką, która uciekła daleko i chyba jest już dla niej nieosiągalna. Mimo, że w sporcie Oti zdobyła wszystko wciąż znajduje motywację do pracy - to budzi szacunek. Na pewno więc powinna pojechać na igrzyska.

Oponenci podnoszą jednak, że za zasługi Oti już była w Pekinie, bo wówczas nie uzyskała minimum. Byłoby jednak nie fair, gdyby mistrzyni olimpijskiej nie pozwolono wówczas bronić złota z Aten. Padają również argumenty, że zasługi naszej mistrzyni są sprzed 5 lat, bo ostatni sukces odniosła w 2007, a rekord życiowy w koronnej konkurencji 200 m motylkiem ma datę 2005. Od tego czasu Otylia Jędrzejczak nawet się do niego nie zbliża. Godzi się też przypomnieć, że w takiej sytuacji jak obecnie Otylia był przed igrzyskami w Pekinie łodzianin Mateusz Matczak, który również uzyskał minimum na wcześniejszych zawodach niż wskazane przez PZP, ale nie dostał szansy, choć skalą talentu bił wówczas wszystkich polskich pływaków i kto wie, jakby potoczyła się jego kariera, gdyby pojechał na olimpiadę.

Gdyby PZP rozważał uczynienie wyjątku również dla Aleksandry Urbańczyk-Olejarczyk, to jest wiele argumentów, choć oczywiście tego głównego, a więc minimum kwalifikacyjnego, nie ma. Zważyć trzeba przede wszystkim, że rekordy życiowe Oli są świeżej daty. W sprincie kraulowym pobiła go w tym roku trzykrotnie, ostatnio w sobotę w Debreczynie, a w nieolimpijskiej konkurencji na 50 m grzbietowym rekord Polski ustanowiła niespełna miesiąc temu.

Również na krótkim basenie życiówki Oli liczą kilka miesięcy. Była też pierwszą polską pływaczką, która w kostiumie tekstylnym popłynęła szybciej niż w zabronionych już poliuretanowych. To oznacza, że podopieczna trenera i męża w jednej osobie Bartosza Olejarczyka wciąż robi postępy. Na typowy trening sprinterski Ola przeszła właściwie dopiero 3 lata temu, a więc ma jeszcze rezerwy.

Aleksandra Urbańczyk-Olejarczyk to pływaczka, która w obliczu ważnych zawodów nigdy nie zawiodła. Nie odpuściła żadnych mistrzostw, nie szukała okazji, aby odpocząć od pływania, nie prosiła o przerwę w występach w reprezentacji Polski, a startowała 13 razy w mistrzostwach Europy i 5 razy w mistrzostwach świata. W mistrzostwach kontynentu zdobyła 6 medali, a z każdej imprezy mistrzowskiej wracała z rekordami życiowymi. To dowód z jaką powagą i solidnością łódzka pływaczka traktuje obowiązki reprezentantki Polski. Nie o wszystkich kadrowiczach można tak powiedzieć i sternicy PZP dobrze o tym wiedzą.

Od lat Ola Urbańczyk króluje na pływalniach w kraju, stając się - kiedy Otylia miała przerwę w startach - największą indywidualnością polskiego pływania i wzorem dla najmłodszych pływaków. Zdominowała Grand Prix Polski, które w założeniu są imprezą promującą pływanie. Nie wszyscy reprezentanci podchodzą do tych startów równie rzetelnie jak Ola. Gdyby na jednej szali położyć nieszczęsne trzy setne sekundy, a na drugiej te argumenty, to waga sprawiedliwości sportowej chyba by pękła pod ich ciężarem. Jeśli są reguły, to muszą być od nich wyjątki.