Anja Rubik szczerze o rozstaniu z mężem. Zobaczcie ZDJĘCIA modelki

ZOBACZ ZDJĘCIA

Z drugiej jednak strony trudno mówić, że to felerna pora roku, bowiem rozstania celebrytów stają się normą niezależnie od położenia słońca. Ot, takie „tryndy” i tyle.

CAROLINE DERPIEŃSKI NIE JEST PRZYJEMNA. PRZEKONAŁA SIĘ O TYM TEŻ ANJA RUBIK ZDJĘCIA - KLIKNIJ TUTAJ

Ostatnio do sprawy rozstania z mężem powróciła Anja Rubik. Zdaniem wielu to jedyna Polska modelka, o które można powiedzieć, że zrobiła światową karierę w modelingu.
Miała 15 lat, gdy po raz pierwszy wystąpiła w paryskim pokazie haute couture Chanel. Jako szesnastolatka wzięła udział w legendarnym pokazie „Voss” Alexandra McQueena w Londynie. Zrobiła wrażenie na Lee McQueenie. Na Karlu Lagerfeldzie też. Obaj lubili kobiety o silnym charakterze i poglądach, więc byli dalekowzrocznymi, wczesnymi fanami dziewczyny z Częstochowy. Jej kariera trwa już 25 lat!

Wróćmy jednak do spraw uczuciowych. Anja Rubik ma za sobą pięcioletni związek małżeński z serbskim modelem Sashą Knezevicem (niedoszły koszykarz, ale wychowany w Wiedniu). Rozstali się w przyjaźni pamiętając, jak wiele pięknych chwil wspólnie przeżyli. Knezević jest ojcem dwójki dzieci, czego Rubik mu kilkukrotnie gratulowała publicznie.

Zakochani poznali swoje rodziny, zaręczyli się w Boże Narodzenie 2010 i zdecydowali o wzięciu ślubu. Uroczystość odbyła się na Majorce niecały rok później. Zabawa w jednym z najlepszych lokalnych hoteli trwała do białego rana. Według jednego z dzienników goście raczyli się egzotycznymi owocami i daniami z owoców morza.

CO ZA PROFESJONALIZM! ANJA RUBIK W KENII ZAPOZOWAŁA DO AKTU. WYSZŁO PIĘKNIE ZDJĘCIA - KLIKNIJ TUTAJ

Podczas eventu Sexed.pl Rubik udzieliła wywiadu, w którym mówiła o rozpadzie jej małżeństwa. - Jak my się rozstawaliśmy to nie było tak, że ja coś zrobiłam czy on coś zrobił. […] Nasze drogi zaczęły się mocno rozchodzić. Ja chciałam czegoś innego od życia, on chciał czegoś innego. Rozeszliśmy się w dwie strony i rozstawaliśmy się bardzo długo. Bo nadal się lubiliśmy. Nadal się szanowaliśmy jako ludzie. To była smutna decyzja, ale konieczna, bo byliśmy nieszczęśliwi.