Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

RECENZJA: "Niebo istnieje... naprawdę" [ZWIASTUN]

Dariusz Pawłowski
Colton Burbo (w tej roli uzdolniony i naturalny Connor Corum) mówił, że był w niebie. Od tego momentu przestał się bać.
Colton Burbo (w tej roli uzdolniony i naturalny Connor Corum) mówił, że był w niebie. Od tego momentu przestał się bać. uip
"Niebo istnieje... naprawdę" to opowieść o przeżyciach czteroletniego Coltona Burbo, spisana przez jego ojca Todda we współpracy z Lynn Vincent

A jeśli jest prościej niż myślimy? Chłopiec, który otarł się o śmierć podczas szpitalnej operacji, opowiadał później, że widział niebo. Jak z pospolitych wierzeń - ze śpiewającymi aniołami, pięknymi kolorami i Jezusem w białych szatach prowadzącym za rękę. Baśń dziecka z wyobraźnią? Być może. Ale właściwie dlaczego prawda nie mogłaby być mniej skomplikowana niż to się naszym światłym i "uświadomionym" dziś mózgom wydaje?

Film Randalla Wallace'a - opowiadający prawdziwą historię małego Coltona spisaną w książce, która w USA stała się bestsellerem, wywołała przed kilku laty wielką sensację i dyskusję oraz została przetłumaczona na 35 języków (w tym polski) - daleki jest od nachalnej ewangelizacji, ale krzepi przede wszystkim chrześcijańskie serca. Mniej tu oddziaływania na niewierzących, a więcej na tych, którzy męczą się z wątpliwościami. I jest to przekonywanie o boskości świata najprostszymi argumentami: Czyż nie dostrzegliśmy czegoś już wcześniej? W pierwszym krzyku dziecka, w odwadze przyjaciela, w miłości ojca i matki? - pyta Todd Burbo.

Wallace fachowo skonstruował swoją przypowieść, dobrze dobrał aktorów (z uzdolnionego i naturalnego sześcioletniego Connora Coruma amerykańskie kino może mieć jeszcze nie raz pożytek). Oczywiście, trzyma się schematów "Christian movies", ale wszystkie elementy są dobrze wyważone, nie ma częstej niestety w tym gatunku przyprawiającej o ból zębów pełnej dobrych intencji amatorszczyzny. Również sekwencje mające wywołać wzruszenie, nie są li tylko tanim wyciskaniem łez, ale przepełniają je szczerość i refleksje potężniejsze niż wyciąganie chusteczek.

Co ciekawe, Wallace bez lęku nadaje wagę tym częściom obrazu, które mogą wywoływać zarzuty o infantylizm. Ale w końcu opowiada historię dziecka i jego słowami "odkrywa" wiarę, trudno więc oczekiwać, że zaspokoi potrzebę wyrafinowanych dywagacji zblazowanego dorosłego. Poza tym, czy infantylnym nie nazywamy czasem czegoś tylko dlatego, że zdaje nam się zbyt prostym i bajkowym, by mogło być prawdziwe? W końcu niczego tak dobrze nie potrafimy, jak komplikować, gmatwać, nadymać i zaciemniać...

W tle zmagań z wiarą, autorzy filmu nader interesująco kreślą wątek społeczności miasteczka. To obraz, rzecz jasna, mocno wyczyszczony z mankamentów, ale właśnie w owej wspólnotowości Wallace widzi siłę Ameryki i jej mieszkańców, a szerzej ludzi jako takich. Budowanie powiązań, empatia, chęć dzielenia się radościami, ale i pomocy (znakomita scena wspólnej modlitwy). W tym dopiero jest moc! Zgwałcone, a tak kiedyś ważne w Polsce słowo "solidarność" mocno oddawało istotę naszego bycia, jedynej drogi, która również niewierzącym pokazywała niebo na Ziemi...

Ocena: 4/6

Niebo istnieje... naprawdę, dramat, USA, reż. Randall Wallace, wyst. Greg Kinnear, Kelly Reilly

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wideo
Wróć na dzienniklodzki.pl Dziennik Łódzki