Kamienica u zbiegu Narutowicza i Wschodniej znalazła się w rejestrze zabytków

- Budynek, który jest reprezentatywnym przykładem kamienicy wielkomiejskiej, wpisaliśmy do rejestru zabytków, ponieważ ma on znaczne wartości historyczne i artystyczne. Doskonale widać etapy rozbudowy kamienicy: od pierwotnej części neorenesansowej po nadbudowaną część eklektyczną - mówi Piotr Ugorowicz z Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Łodzi.

CZYTAJ TEŻ: Wzorcowy sklep mięsny u zbiegu Narutowicza i Wschodniej znajdzie się w rejestrze zabytków

W połowie XIX wieku stał tutaj drewniany domek tkacza należący do Józefa Knoblocha, który w 1879 roku sprzedał działkę z domkiem Zachariaszowi Schultzowi. Nowy właściciel rok później od strony ul. Wschodniej zbudował jedynie skrzydło planowanej narożnej kamienicy. Na tym skończył, bo wpadł w tarapaty finansowe i przestał spłacać pożyczkę. Dlatego Towarzystwo Kredytowe w Łodzi w 1888 roku wystawiło nieruchomość na licytację.

Nabywcami zostało małżeństwo Judy i Łai Zelwerów mające tkalnię wyrobów wełnianych przy skrzyżowaniu ulic Kilińskiego i Włókienniczej. To właśnie oni w latach 1895-96 do stojącego skrzydła dobudowali narożną kamienicę. Na jej parterze parterze otworzono sklepy, a na piętrach rozlokowano mieszkania.

W 1904 roku kamienicę za 84 tysiące rubli kupił Ryszard Ryszak. Później właściciele zmieniali się jak w kalejdoskopie. Co ciekawe, w dwudziestoleciu międzywojennym w kamienicy mieściły się siedziby aż dziesięciu cechów - np. czapników, kapeluszników, stolarzy, tokarzy i rzemieślników, zaś tuż przed wojną otwarto tam żydowski dom modlitwy.

Po wojnie nieruchomość przejął skarb państwa. W 1950 roku na parterze Centralny Zarząd Przemysłu Mięsnego uruchomił wzorcowy sklep mięsny. W tym celu wyburzono ściany w środku i usunięto dekoracje na zewnątrz.

ZOBACZ TEŻ: Pękła ściana kamienicy na Wschodniej. Ewakuowano mieszkańców [ZDJĘCIA+FILM]