W drugiej połowie przyszłego roku na ekrany kin ma wejść "Nigdy tu już nie powrócę" - filmowy portret Tadeusza Kantora, twórcy teatru Cricot 2, wybitnego malarza, grafika, scenografa, reżysera i performera, uważanego za jednego z ostatnich wielkich awangardzistów XX wieku. W roli Tadeusza Kantora - zaskakujący metamorfozą urodzony w Łodzi Borys Szyc, laureat Złotych Lwów festiwalu w Gdyni oraz Polskiej Nagrody Filmowej - Orzeł. Film powstaje z okazji Roku Tadeusza Kantora ogłoszonego w tym roku przez UNESCO.
Film ma opowiadać o twórczości i fascynującym życiu Tadeusza Kantora na tle najbardziej dramatycznych momentów historii XX wieku. Od dzieciństwa spędzonego w Wielopolu Skrzyńskim, przez naukę w gimnazjum w Tarnowie, studia na krakowskiej ASP i działalność w krakowskim środowisku artystycznym, po sukcesy międzynarodowe.
W obsadzie, oprócz Borysa Szyca, znaleźli się m.in. Paulina Puślednik, Agnieszka Podsiadlik, Klara Bielawka, Mariusz Benoit, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Jan Frycz, Robert Gonera, Jacek Poniedziałek, Katarzyna Herman i Redbad Klynstra.
Reżyserem filmu jest Jan Hryniak (laureat Orła w kategorii Najlepszy Filmowy Serial Fabularny za "Czas honoru. Powstanie" i autor sensacyjnego "Tricku"), scenariusz napisał Łukasz M. Maciejewski, a opieki literackiej podjął się Maciej Pisuk ("Jesteś Bogiem"). Autorem zdjęć jest Piotr Śliskowski ("Mój rower"), scenografię przygotowuje Ryszard Melliwa, za charakteryzację odpowiada Aneta Brzozowska, a za kostiumy Małgorzata Zacharska. Muzykę do filmu skomponuje Włodek Pawlik, zdobywca nagrody Grammy 2014. Koproducentami są m.in. Narodowy Instytut Audiowizualny (NInA), Telewizja Polska S.A., Krakowskie Biuro Festiwalowe. Producentem filmu jest Studio Rewers, a dystrybutorem Kino Świat.
Rozpoczęte pod koniec lipca zdjęcia potrwają do listopada. Będą kręcone w Krakowie, Tarnowie, Paryżu, Florencji i Nowym Jorku.
Borys Szyc (absolwent XXVI Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi i Akademii Teatralnej w Warszawie) przygotowując się do roli schudł kilkanaście kilogramów. Jednak jak podkreśla reżyser, nie podobieństwo fizyczne było dla niego najważniejsze. Bardziej interesowały go podobny rodzaj ruchliwości, nerwowości, bezczelności.
- Najważniejsze dla mnie było zachowanie odpowiednich proporcji między życiem prywatnym i sztuką, choć ta granica jest płynna. Kantor był autokreacjonistą, jego życie prywatne było dziełem zaplanowanym, dlatego też granica między twórczością a życiem jest niewyraźna. Tadeusz Kantor to artysta światowego formatu, który odniósł realny sukces w świecie, wciąż jest tam ceniony i rozpoznawalny, a w Polsce troszkę już zapomniany. W latach 70. Newsweek uznał jego spektakl "Umarła klasa" za najlepszy spektakl świata - przypomina Jan Hryniak.
AUTOPROMOCJA:
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
