Twórców spektaklu zainspirowały dwa historyczne wydarzenia: próba wskrzeszenia przez niemieckich genetyków wymarłej rasy dzikich tarpanów i uczynienia z nich koni aryjskich, oraz (równolegle) hitlerowski plan "oczyszczenia" Europy z Żydów. Złączono je m.in. z rozważaniami o przodkach i ich zmierzających ku niewiadomemu następcach.
Teatr posłużył się kolażem środków. Na pewno udała się rzecz niełatwa - bez żenady ukazać charakter tarpanów, odczytany tu przez ludzkie pragnienie niezawisłości. Choreografia Gamson na etapie etiudy z pewnością się sprawdza, ale rozciągnięta na spektakl stała się powtarzalna i monotonna. Skrzyżowano ją ze śpiewem (pieśni bułgarskie, niemieckie, żydowskie inkantacje) i narracyjną opowieścią. Znalazło się tu nawet miejsce na muzykę Fryderyka Chopina.
Na ile jednak teatr niezależny to worek, który pomieści wszystko? Czy były to właściwe środki skoro błyskotliwa kanwa spektaklu prosi się o chłodną analizę? Po udanym spektaklu "Grotowski - próba odwrotu" Chorea znów przypomina teatr poszukujący, który zadowala się poszukiwaniem.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
