Rozważanie na Wielki Piątek

Wielki Piątek to dzień Krzyża.

16 listopada 2009 r., we wspomnienie wyboru na Stolicę Piotrową Jana Pawła II, otrzymałem od sportowca sms takiej treści: "Co się dzieje z tym światem? Krzyże ze szkolnych klas zdejmują… A teraz w Polsce to się dzieje. Księże Edwardzie, co im Krzyż przeszkadza? Szczęść Boże".

Właśnie, dlaczego mój Krzyż zdejmują czy próbują to czynić?!

• Krzyż to autentyczna szkoła, w której uczę się człowieka - drogi Kościoła.
• Krzyż to jest szkoła życia od początku do końca, od poczęcia do naturalnej śmierci.
• Krzyż to szkoła obecności w moim życiu i w drugim człowieku.
• Krzyż to szkoła, która codziennie przypomina, że radość i smutek idą razem, blisko siebie.
• Krzyż to szkoła, w której uczę się, jak zwyciężać swoje słabości i kochać tych, których nikt nie potrafi już kochać.
• Krzyż to szkoła przypominająca mi codziennie cierpienie Jezusa i moje cierpienie, moją drogę, którą raz wybrawszy, codziennie muszę wybierać.
• Krzyż to szkoła, która jest znakiem miłości i solidarności Boga z człowiekiem.
• Krzyż to szkoła, w której cierpienie ma sens.
• Krzyż to szkoła, w której lepiej widzę człowieka.
• Krzyż to szkoła, która uczy, że trzeba wybierać miedzy dobrem a złem, a nigdy nie zgadzać się na wybór mniejszego zła.
• Krzyż to szkoła miłości - "Będziesz miłował Pana Boga swego, a bliźniego swego jak siebie samego".
• Krzyż to szkoła Bożego pokoju - "Pokój Mój daję wam"...
• Krzyż to szkoła - "znak, któremu sprzeciwiać się będą".
• Krzyż to szkoła-klucz do zrozumienia siebie i człowieka, powołania i wolności.
• Krzyż to szkoła pytań, ale przede wszystkim odpowiedzi na najtrudniejsze problemy.
• Krzyż to najprostsza droga do Nieba.

Tego dnia odprawiana jest niepowtarzalna wielkopiątkowa Liturgia Męki Pańskiej. Celebrans i asysta wchodzą w ciszy. Przed ołtarzem przez chwilę leżą krzyżem, a po modlitwie wstępnej czytane jest proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Następnie czyta się lub śpiewa, zwykle z podziałem na role, opis Męki Pańskiej według św. Jana.

Po homilii w bardzo uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni. Szczególnie przejmujące są modlitwy o jedność chrześcijan, za Żydów i za niewierzących.

Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wnosi się przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłania ramiona Krzyża i śpiewa trzykrotnie: "Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", na co wierni odpowiadają: "Pójdźmy z pokłonem". Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i wiernym udziela się Komunii.

Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego. Na ołtarzu umieszczonym przy Grobie lub na specjalnym tronie wystawia się Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem - symbolem całunu, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa. Cały wystrój tej kaplicy ma kierować uwagę na Ciało Pańskie. W wielu kościołach przez całą noc trwa adoracja.

ks. Edward Pleń
krajowy duszpasterz sportowców