Dar dla Łodzi filmowej

Cieszy się cała Polska (oczywiście żartuję - jak to Polak ma się cieszyć z sukcesu innego Polaka?!), raduje się Łódź (no, może chociaż większa jej część). Uraduje się też zaraz mnóstwo osób, które się do tego sukcesu podłączą, a następnie z (oby) Oscarem sfotografują. Można śmiało obstawiać, że przynajmniej jedna z dwóch nominacji w najbardziej wymarzoną przez filmowców statuetkę się zamieni (szkoda trochę, że wcześniej twórcy "Idy" niepotrzebnie deprecjonowali nieprzyznane im Złote Globy jako wyróżnienia jakichś tam nielicznych dziennikarzy - czy gdyby nie było nominacji do Oscara, mówiliby, że to nagroda jakichś tam filmowców z jakiejś tam Ameryki?).

Wierzę też, że reżyser Paweł Pawlikowski, nominowani autorzy zdjęć Łukasz Żal i Ryszard Lenczewski (obaj absolwenci łódzkiej Szkoły Filmowej, ten drugi jest również dziś jej wykładowcą) oraz producent filmu Piotr Dzięcioł i jego studio Opus Film tym osiągnięciem otworzą sobie wiele ważnych drzwi do kolejnych wielkich przedsięwzięć. Światowych rzecz jasna. A przez najbliższe miesiące znów będzie głośno o Łodzi filmowej. Przede wszystkim w Łodzi. Twórcy rozmaitych haseł, z których Łódź jest w ostatnich latach znana, ogłoszą triumf, a może nawet kogoś pozdrowią. Okaże się, że znowu jesteśmy wielcy, jako polskie centrum filmowe przeganiamy Paryż, a festiwal byśmy zrobili lepszy niż w Wenecji, gdybyśmy tylko chcieli. Mam jedynie nadzieję, że najspokojniej dęcie w trąby przyjmie ten, który Łódź filmową tworzy naprawdę, poza licznymi urzędniczymi projektami, i po prostu robi dobre filmy, bo umie. I że studio Opus Film z Piotrem Dzięciołem na czele, jako (oby) laureat Oscara nadal swoje filmy robić będzie. Nawet bez sztandarów.