Widowisko stara się opowiedzieć widzom kilka historii o uniwersalnym przesłaniu. Wśród nich tę związaną z biblijną postacią Mojżesza. Aby tego dokonać, wykorzystuje konwencje znane z tradycji teatru plastycznego, teatru ruchu i teatru lalkowego. Nie rezygnuje jednak ze słowa.
Czy język irański pełni ważną funkcję w spektaklu? Tego mogliśmy się, niestety, tylko domyślać. Zdaje się jednak, że narrator swoimi przemowami co najmniej dookreślał kolejne sceny, a być może także je uspójniał. Jego wywody, niezrozumiałe dla większej części polskiej publiczności, wywołały przyjemne uczucie niesamowitości. Melodyka języka irańskiego pobudziła wyobraźnię. Ale najpiękniejsze okazały się te sceny, w których niepotrzebne okazały się słowa.
Zahra Sabri - reżyserka spektaklu wraz z Jalalem Tehrani (oświetleniowcem) dokonali cudów w zakresie manewrowania światłem. Wiązki ukrywały bądź wydobywały z ciemności szczegóły ludzkich sylwetek i tkanin, tak, by trzy aktorki (Roxana Bahram, Mona Sarbandi, Fatemeh Abbasi) za pomocą kilku rekwizytów są tworzyły niezliczoną liczbę artefaktów. Czerwona tkanina w jednej chwili staje się pustynią, w następnej wydmami, pagórkami, wysokimi górami aż w końcu nieszczęśliwym człowiekiem, którego należy nieść na ramieniu. Szara tkanina przez moment może być morzem, po to, by później posłużyć jako materiał do stworzenia wspólnej pacynki wielopostaciowej: Boga i jego wyznawców.
Ramą spektaklu stało się charakterystyczne, powolne unoszenie lustra przez aktorkę. Tym gestem przedstawienie rozpoczęło się i zakończyło. Artystka zakrywając się wielkim, okrągłym lustrem rzucała "zajączki" w stronę publiczności. Ta, chwilowo oślepiana, mogła wyraźnie poczuć, że to do niej kierowane jest dzieło powstające właśnie na scenie.
Na uwagę zasługuje także muzyka autorstwa Babak Nasiri Khah. Dźwięki, mimo swego bogactwa, wytworzyły łagodny nastrój. Zilustrowały kolejne obrazy-sceny i dodały do nich elementy harmonizujące.
Po spektaklu organizator festiwalu, ks. Waldemar Sondka, życzył widzom głębokich przemyśleń. Wydaje się, że w istocie, "Ziemia i wszechświat" - zwłaszcza oglądana w naszym kręgu kulturowym - pozostawia ogromny obszar dla inwencji twórczej widza, dla poszukiwania kolejnych znaczeń.
W piątek na festiwalu, w hali Opus Film (ul. Łąkowa 29), występuje Scena Plastyczna KUL ze spektaklem "Przejście" Leszka Mądzika z muzyką Tomasza Stańko. Początek przedstawień o godz. 17.30, 19 i 20.30.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
