Konkurs im. prof. Kodrębskiego. Nominowana praca Piotra Żuchowskiego

Konkurs dotyczy prac obronionych w zeszłym roku akademickim na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Warunkiem zgłoszenia pracy do konkursu było m.in. otrzymanie za nią oceny bardzo dobrej. 1 marca, podczas gali w Pałacu Biedermanna, okaże się, która z prac zwyciężyła.

Piotr Żuchowski jest autorem pracy „Obiektywne przypisanie skutku jako warunek odpowiedzialności karnej”. Promotorem tej pracy był prof. dr hab. Witold Kulesza. Praca powstała w Katedrze Prawa Karnego UŁ.

Uwagi autora, Piotra Żuchowskiego, o pracy „Obiektywne przypisanie skutku jako warunek odpowiedzialności karnej”:

Czy kierowca jadący z dozwoloną prędkością powinien odpowiadać karnie za śmierć idącego jezdnią pijanego pieszego, gdy wiadomo, że prowadzący pojazd nieuważnie obserwował drogę, lecz nawet jeśliby zachował przy tym należytą ostrożność, nie uniknąłby śmiertelnego potrącenia? Kryteria, na podstawie których bylibyśmy w stanie rozstrzygać o odpowiedzialności w tego typu i wszelkich innych sytuacjach, muszą z jednej strony sprostać naszym intuicjom sprawiedliwościowym, z drugiej zaś być łatwe do zastosowania przez sąd. Zgodnie z omawianą w pracy teorią przypisanie danej osobie określonego czynu powinno opierać się wyłącznie na ocenie obiektywnego zachowania, bez konieczności odwoływania się do zamiaru czy winy, które badamy dopiero w następnej kolejności. Ustalenie sprawstwa nie może się jednak ograniczać do stwierdzenia powiązania przyczynowego między danym zachowaniem a jego skutkiem. Koncepcja ta coraz mocniej toruje sobie drogę w orzecznictwie polskich sądów.

Uwagi promotora, prof. dr hab. Witolda Kuleszy, o nominowanej pracy:

Zasługuje na określenie jej, jako wybitnej. Opracowanie wysokiej naukowej próby wykracza ponad poziom prac magisterskich prezentowanych zazwyczaj. Zawiera ono wnikliwie przeprowadzone i pogłębione studium węzłowego zagadnienia odpowiedzialności karnej, jakim jest przypisanie skutku, a także uwolnienie od odpowiedzialności w przypadku, w którym skutek nie może zostać przypisany. Upraszczając z konieczności tę kwestię wskazać można - jako przykład - potrącenie przez kierowcę przechodnia, w konkretnej sytuacji, w której prowadzenie przezeń pojazdu z zachowaniem wszystkich reguł ostrożności nie zapobiegłoby wypadkowi, ze względu na zachowanie pieszego, który nagle wtargnął na jezdnię. W takim przypadku nie można zaistniałego uszczerbku na zdrowiu, jakiego doznał przechodzień przypisać kierowcy pomimo, że jego zachowanie było przyczyną zaistniałego zdarzenia. Reguły prawniczego rozumowania w podobnych sprawach rozwijane są w nauce prawa karnego i orzecznictwie sądowym, które Autor szczegółowo zbadał i przedstawił wskazując dociekliwie na inspiracje ku temu, wynikające z poglądów nauki niemieckiej. Za przemyślane i cenne należy uznać zamykające pracę postulaty Autora wprowadzenia do polskiego kodeksu karnego stosownego przepisu regulującego przypisane skutku, jako warunku odpowiedzialności karnej.