Zmierzchnica, Czerwony Kapturek i Wilk, Lelek, Roxie - te lalki nigdy nie grały w spektaklach. Powstawały jako obiekty artystyczne z myślą o kolekcjonerach i ich prywatnych zbiorach w kraju i zagranicą.
- Lalki mają nieprawdopodobną wewnętrzną siłę - mówi artystka. - Mogą być śmieszne albo przerażające, mieć własną ekspresję, osobowość, a nawet pewnego rodzaju duchowość, osiągniętą przez pozór życia wyrażający się w spojrzeniu, grymasie twarzy czy geście. W tym właśnie tkwi ich fenomen i to mnie zachwyca.
W Teatrze "Pinokio" lalki Gaugier zostały umieszczone w drewnianych kapliczkach. W czasach Cesarstwa Rzymskiego podobne kapliczki określano jako "lararia". Związane były z kultem przodków i znajdowały się niemal w każdym domu, w atrium albo w specjalnym pomieszczeniu zwanym Lararium. Dobre duchy, czczone były jako bóstwa opiekuńcze domu i szczęścia domowego, chroniące od nieszczęść. Modlono się do nich i składano ofiary. W "Pinokiu" w kapliczkach umieszczano je jako figurki-laleczki.
Pierwsze lalki Klaudii Gaugier wykorzystane na scenie, powstały dopiero z myślą o najnowszym spektaklu "Kopciuszek" w reż. Konrada Dworakowskiego, dyrektora "Pinokia". Gaugier zaprojektowała też scenografię i kostiumy.
Specjalnie z myślą o wystawie artystka przygotowała też lalkę patrona tego teatru. Wszystkie lalki można oglądać w foyer teatru.
Więcej o Klaudii Gaugier można dowiedzieć się z domowej strony artehora.pl.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
