LEKARZ RADZI: Jakie są metody na walkę z nadmiernym poceniem się?

Na powierzchni całego ciała człowieka znajduje się około 4 mln gruczołów potowych, najliczniejsze są w obrębie dłoni, podeszew, czoła i dołów pachowych. Nadmiernym poceniem określa się sytuację, kiedy ilość wydzielanego potu jest większa niż ta, konieczna do utrzymania stałej temperatury ciała. Według pacjentów jest to po prostu ilość powodująca dyskomfort związany z nadmierną wilgotnością ciała i odzieży. Przed podjęciem leczenia należy zawsze wykluczyć ogólnoustrojowe schorzenia, mogące wywoływać nadmierne pocenie uogólnione – takie jak zaburzenia hormonalne, nowotwory czy choroby autoimmunologiczne lub przyjmowane leki.

Najczęściej jednak nie ma konkretnej przyczyny – mówimy wówczas o nadmiernym poceniu pierwotnym. Jest wiele metod radzenia sobie z nadpotliwością – zazwyczaj zaczyna się od preparatów kosmetycznych. Antyperspiranty – czyli stosowane miejscowo środki (najczęściej na bazie soli glinu) – w zależności od stężenia substancji aktywnej stosowane codziennie lub co kilka dni (antyperspiranty lecznicze stosowane na noc). Do leczenia zewnętrznego wykorzystuje się również roztwory urotropiny. Leczenie miejscowe można wspomóc preparatami na bazie wyciągów ziołowych – przede wszystkim szałwii lekarskiej, choć ich skuteczność jest zmienna. Doustne leki nie są stosowane często – przede wszystkim ze względu na zmienną skuteczność i liczne objawy niepożądane.

W gabinetach medycyny estetycznej wykonuje się zabiegi bazujące na emitowaniu energii mikrofalowej (zazwyczaj trwały i skuteczny, choć bolesny i kosztowny) lub iniekcje z toksyny botulinowej, którą można zastosować praktycznie na każdą część ciała, niedogodnością tej metody – poza dość wysokim kosztem – jest konieczność powtarzania – zazwyczaj co 6–9 miesięcy. Zabieg operacyjny – sympatektomia – jest ostatecznym rozwiązaniem w przypadku niepowodzenia powyższych metod.