Łódź jest najszybciej starzejącym się miastem w Polsce

Niebieski dres, białe tenisówki, kije do nordic walking i... burza siwych włosów. Maszerująca emerytka szerokim uśmiechem pozdrawia równolatkę, która w szarym dresie i różowych tenisówkach mija ją na rowerze. Obie panie maszerują i jeżdżą na rowerze po tym świecie od ponad 80 lat. I ciągle się tym cieszą. To obrazek z kwietnia ubiegłego roku ze szwedzkiego Malmo. Choć równie dobrze mogły to być starsze panie (lub panowie) z Kopenhagi, Ronne czy Fredrikstad lub Bergen.

W krajach skandynawskich, uchodzących za najszczęśliwsze na świecie, żyją bowiem szczęśliwi seniorzy. Polskich seniorów w czubie takiego rankingu próżno szukać.

Czy starość się udała?

Przez wiele lat w Łodzi można było odnieść wrażenie, że starsze osoby po prostu tu są. Przechodzą na emeryturę i w większości znikają w swoich domach, które opuszczają tylko po to, by okupować przychodnie zdrowia, apteki i przepychać się w dyskontach, a także na targowiskach.

Różnice są uderzające, nawet jeśli nie porównamy losów przeciętnych łódzkich emerytów z przeciętnymi skandynawskimi seniorami. Wygląda na to, że w Polsce i w Łodzi starość się Panu Bogu nie udała bardziej niż gdzie indziej.

Coś jednak zaczęło się zmieniać. I można się tylko zastanawiać, czy władze miasta przypomniały sobie o seniorach, gdyż ich serca zaczęły być bardziej czułe, czy przeraziło ich widmo pustoszejącego miasta i groźnie brzmiące hasło: depopulacja.

O populacji i przedrostku "de"

Statystyki ponoć nie kłamią, a te dla Polski i Łodzi w szczególności są przerażające. Z opracowania profesora Piotra Szukalskiego, demografa z Uniwersytetu Łódzkiego, wynika, że w latach 1995-2013 tylko w sześciu dużych miastach rosła liczba mieszkańców. To: Kraków, Olsztyn, Rzeszów, Warszawa, Zielona Góra i Białystok. Pozostałe, w tym Łódź, w różnym stopniu się wyludniły.

Łódź straciła 13,6 procent mieszkańców, czyli niemal 112 tysięcy osób. I nie chodzi o to, że jesteśmy tak bardzo chorowici i szybko opuszczamy ten padół, ale raczej o to, że tak bardzo nie chcemy tu mieszkać. Nie chcą przeważnie młodzi, starych drzew się ponoć nie przesadza. A skoro się nie da ich przesadzić, to należy zadbać, by jak najdłużej rosły, były zielone i dawały cień.

To zresztą nie tylko problem Łodzi, ale i całego regionu. Łódzkie żyje w wielkim strachu przed wyludnieniem i przed tym zaczyna się bronić.

Pojawił się program walki z depopulacją, który skierowany jest do młodych i starszych osób. Dzięki temu seniorzy mogą liczyć na udział w warsztatach, szkoleniach i kursach, a także na wsparcie psychologa i doradcy. A z myślą o młodszych seniorach organizowane są kampanie promocyjne, które mają zachęcić pracodawców do zatrudniania nieco starszej kadry.

Czego chce senior?

Można tylko zadać pytanie, czy to jest to, na czym najbardziej zależy starszym łodzianom. Być może odpowiedź na to pytanie zna Miejska Rada Seniorów w Łodzi, której pierwsza kadencja dobiegła końca. Przez 2,5 roku osoby w wieku 60+ przyglądały się problemom osób w wieku 60+ i starały się im ulżyć. I choć nie wszystko, co było założone, udało się zrobić, to przynajmniej seniorzy zyskali swoją reprezentację.

Jednocześnie 15 tysięcy spośród 194 tysięcy łódzkich emerytów skorzystało z adresowanych do nich programów. Najkrócej ujmując: zaledwie 15 tysięcy. Starszym ludziom często zależy na tym, by po prostu poświęcić im uwagę. Nie wystarczy dotrzeć do tych, którzy już korzystają z oferty np. domów kultury, ale i do tych, którzy siedzą samotnie w zbyt obszernych mieszkaniach w blokach lub kamienicach albo domach, przeważnie poza centrum miasta. Na pewno docenią, gdy ktoś poświęci im swoją uwagę lub zapyta o ich problemy.