Prof. Ryszard Hunger: co bym zrobił, gdybym był prezydentem Łodzi?

Ponieważ jestem plastykiem i wychowankiem łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych, przypomina mi się od razu koncepcja Łodzi funkcjonalnej, którą Władysław Strzemiński opracował jeszcze przed wojną, ale opublikował w roku 1947. Koncepcja ta była w pewnym sensie piękną utopią, ale jednak wszystko było w niej na miejscu. Zaplanowana została komunikacja miejska, która umożliwiała sprawny dojazd do pracy, przewidziane zostały sposoby i obszary umożliwiające kontakt z naturą, świeżym powietrzem - a więc dokładnie wszystko to, o czym marzymy jako mieszkańcy Łodzi. Pomysły Strzemińskiego byłyby dziś trudne do zrealizowania, ale aby zmieniać obecną sytuację, w jakiej jest Łódź, jakąś wizję trzeba mieć. Moja żona, która porusza się po mieście korzystając z komunikacji tramwajowej, uważa, że jest to najlepszy środek transportu po Łodzi. I ja się z tym zgadzam. Jednak żona co chwila donosi mi o tym, że w jakieś części miasta zostały wycofane tramwaje lub zmienione. Mieszkańcy przesiedli się do samochodów i robi się coraz ciaśniej, coraz wolniej przemieszczamy się w obrębie Łodzi. Jako prezydent skupiłbym swoje siły na przygotowaniu koncepcji rozwoju komunikacji miejskiej, rozłożonej na wiele lat, i wypracowaniu zachęt dla mieszkańców, by swoje samochody zostawiali pod domami. W Gottesburgu na przykład renciści i emeryci mogą do południa korzystać z tramwajów za darmo, właśnie po to, by mogli dostać się do centrum miasta.

Jako prezydent zająłbym się także łódzkimi szkołami wyższymi, które stanowią dziś o potędze miasta, ale są nadal za mało wykorzystywane, za mało widoczne na zewnątrz. Pomogłoby to zwalczyć pokutujące przekonanie, że Łódź to poprzemysłowe miasta, zaniedbane i nieatrakcyjne dla młodych ludzi pragnących zdobywać wykształcenie. Wyższe uczelnie to także największy dziś zakład pracy. Wydaje mi się jednak, że działania łódzkich szkół wyższych nadal nie są zintegrowane i nad tym również trzeba by się pochylić. Wzmocnienie uczelni i stworzenie mocnego ośrodka dydaktyczno-naukowego mogłoby zaskutkować tym, że młodzi ludzie będą chcieli pozostać w naszym mieście, także dlatego, że praca tutaj byłaby nobilitacją.

Myśląc o koncepcji Strzemińskiego kolejnym problemem, z których zmierzyłbym się, jest estetyka miasta. W serialu "Komisarz Aleks" Łódź pokazywana jest jako miasto momentami piękne, ale to zależy od tego, jak ustawi się kamerę. Zadbałbym, aby przyjezdny trafiając do Łodzi obcował z tym pięknem częściej. Nie chodzi tu tylko o reprezentacyjne miejsca i obiekty. Oczywiście, że ulica Piotrkowska jest zaśmiecona reklamami. Wiele brzydoty i podobnego chaosu panuje na zwykłych osiedlach. Nad tym również powinni czuwać plastycy miejscy. Tak jak wspomniałem najważniejsza jest wieloletnia wizja i konsekwentne się jej trzymanie. Tymczasem w Łodzi w pobliżu dworca Łódź Fabryczna miało powstać centrum kulturalne - i nie wiadomo czy powstanie. Miało być studio Davida Lyncha, festiwal Camerimage - zmiana goni zmianę. Rozpoczyna się jakąś inwestycję, a potem okazuje się, że lepiej będzie ją zmienić, albo że dziś brakuje na nią środków. Potrzebna jest życiodajna wizja, na miarę tej Strzemińskiego, którą należałoby realizować przez kolejnych pięćdziesiąt lat.