Trener Roku Przemysław Felczak: Marzę o tym, by jak najwięcej dzieciaków chciało grać w piłkę nożną

Od niedawna zajmuje się Pan tą dziedziną, ale nie da się ukryć, że całe życie spędza Pan przy piłce nożnej...
Od najmłodszych lat, gdy zacząłem kopać piłkę, mocno się nią zaraziłem. Grałem w piłkę jeszcze dwa lata temu, ale z powodów rodzinnych i zdrowotnych trzeba było powiesić buty na kołku. To był najwyższy czas, by powoli kończyć swoją piłkarsko-zawodniczą przygodę. Powstała jednak propozycja pracy z dziećmi i to zajęcie pochłania mnie bez reszty.
Po karierze zawodniczej, wystartowała Pańska kariera trenerska?
Tak i muszę przyznać, że zaraziłem się piłką od nowa. Nie ukrywam, że sprawia mi to ogromną przyjemność.
Rzeczywiście młodzi trenerzy pracujący z dziećmi podkreślają, że ta praca daje wiele satysfakcji. Tak samo jest w Pańskim przypadku?
Ogromną. Przyznam szczerze, że w mojej drużynie jest kilku chłopców, którzy mają zadatki na dobrych piłkarzy. Zbyt wcześnie jednak na to, by oceniać, kto zrobi karierę, a kto nie.

Rodzice zapewne dopytują Pana, jako fachowca, o przewidywania odnośnie kariery swoich pociech?
Najczęściej rodzice, którzy przyprowadzają pierwszy raz syna na trening pytają mnie wprost: Czy coś z niego będzie? To jest pytania dwuznaczne. Przecież nie jestem w stanie przewidzieć, co w głowie potencjalnego Jasia siedzi i bez względu na to, czy będzie wyróżniającym się piłkarzem, ale na przykład ze względu na zaległości nie przeskoczy grupy w krótkim czasie. Dzieci w tym wieku bardzo szybko się rozwijają i jeżeli tylko bardzo chcą, mogą zrobić bardzo duży przeskok w krótkim czasie.
Ma Pan jakieś marzenia?
Moje rodzinne marzenia już się zrealizowały. Mam dwóch wspaniałych synów, młodszego siedmiomiesięcznego Dominika i starszego Krystiana. Mam też wspaniałą żonę Magdalenę. Cel podstawowy już zrealizowany, a reszta marzeń wspólnie będzie urzeczywistniana.
A marzenie sportowe, takie do realizacji z młodzieżą z Włókniarza Konstantynów?
Generalnie, żeby moi podopieczni właściwie się rozwijali i osiągali kolejne szczeble piłkarskiej kariery. Nie mam marzeń, polegających na zdobywaniu ogromnej liczby medali. Może jedyne marzenie to jest takie, żeby ten nabór ciągle był. I żeby dzieci, jak najliczniej, chciały piłkę trenować. Wiemy, że mamy czasy cyfryzacji, gdzie wiele dzieci woli czas spędzać przy komórce, przy komputerze i laptopie, za konsolą. Marzę o tym, żeby dzieci oderwały się od tychcodziennych zajęć i zaczęły grać w piłkę.
Ale chyba marzeniem każdego trenera jest też wychowanie drugiego Roberta Lewandowskiego czy Piotra Zielińskiego?
Zbyt krótko jeszcze zajmuję się trenerką, by myśleć o wychowaniu następcy Roberta Lewandowskiego. Ale z biegiem czasu... Nie mówię nie! ą

Oto ostateczna klasyfikacja plebiscytowa w kategorii Trener Roku województwa łódzkiego:

• 1. Przemysław Felczak, piłka nożna, KKS Włókniarz Konstantynów Łódzki
• 2. Kamil Ignaczak, Piłka nożna, Orły Zduńska Wola
• 3. Antoni Tomczyk, lekkoatletyka, LKS Koluszki
• 4. Patryk Ignatowski, piłka nożna, Laktoza Łyszkowice
• 5. Marcin Uliczka, koszykówka, MKS Ósemka Skierniewice