Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Historia łódzkich ulic: Rzgowska

Anna Gronczewska
Anna Gronczewska
Rzgowska to jedna z najbardziej charakterystycznych i najdłuższych ulic, nazywana królową Chojen.

To jedna z bardziej charakterystycznych i najdłuższych ulic, nazywana królową Chojen. Swój bieg zaczyna przy pl. Reymonta, kończy na granicy Łodzi i Starowej Góry. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że prowadzi do Rzgowa. W czasie II wojny światowej Niemcy zmienili jej nazwę na Heerstrasse. Po zakończeniu okupacji znów stała się ul. Rzgowską. Jednak pewnie dziś mało kto pamięta, że między 1955 a 1956 r. jej patronem został Bolesław Kaliszewski, uczestnik Rewolucji 1905 r., który za udział w tym powstaniu został skazany na śmierć. Ale już w 1956 r. ta ulica znów była ul. Rzgowską.

ZOBACZ TEŻ: Noc Muzeów 2017 w Łodzi. Lista muzeów i instytucji [PROGRAM]

Historycy zapewniają, że Rzgowska była początkowo traktem wiodącym przez szlacheckie dobra Chojen i Starowej Góry. Obecną formę otrzymała po uprzemysłowieniu Łodzi. Najpierw jej odcinek łączył Górny Rynek z ówczesną granicą Łodzi, czyli ul. Dąbrowską. Potem, wraz z tym jak kolejne części Chojen zostały włączane w granice w wielkiego sąsiada, wydłużała swój bieg. Budowano przy niej kolejne domy, fabryki, m.in. Fabrykę Wyrobów Włókienniczych Leonhardt, Woelker i Girbardt. To powojenna „Arleana”. Od 1905 r. działała jako Towarzystwo Akcyjne Sukiennej Manufaktury. W czasie II wojny światowej fabrykę przejęli Niemcy. Z jej części utworzyli zakłady „Promotor”, które produkowały silniki lotnicze,

Przy Rzgowskiej 26/28 znajdowała się Fabryka Wyrobów Bawełnianych Braci Stolarowów. Najpierw znajdująca się w tym miejscu fabryka należała do Ludwika Hüffera. Nowym jej właścicielem został w 1888 r. Rosjanin Włodzimierz Stolarow, który rozbudował i zmodernizował tę fabrykę bawełnianą. Stolarow na stale mieszkał w Moskwie, a w kierowaniu fabryką pomagał mu syn Aleksander, który przejął ją po śmierci ojca.

**Czytaj:

Historia łódzkich ulic: Bednarska. Ulica znana z nowoczesnego osiedla „zusowskiego”

**

Z kolei przy Rzgowskiej 34 znajdowały się znane w całym mieście Łaźnie Miejskie. Dziś w tym miejscu swą siedzibę ma jeden z banków. Na tej ulicy znajdowały się też kina. Przy Rzgowskiej 74 mieściło się kino „Sfinks”, nazywane wcześniej „Orionem” i „Colosseum”. Otwarto je w listopadzie 1909 r. Trzy lata później zmieniono jego nazwę na „Czary”. Kino zostało jednak zamknięte. Po I wojnie światowej w 1924 r. w tym samym miejscu otwarto kino „Colosseum”. Ale cztery lata później zmieniono jego nazwę na „Sfinks”. Nieco dalej, pod numerem 84 znajdowało się kino „Roma”. Otwarto je w 1936 r. w Domu Ludowym znajdującym się przy parafii Przemienienia Pańskiego. Natomiast przy Rzgowskiej 92/94 mieściło się założone w 1929 r. kino „Mewa”. Na tej ulicy znajduje się też należący do franciszkanów kościół Matki Boskiej Anielskiej oraz parafia św. Wojciecha. Przy ul. Rzgowskiej znajduje się też cmentarz św. Franciszka.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Materiał oryginalny: Historia łódzkich ulic: Rzgowska - Dziennik Łódzki

Wróć na dzienniklodzki.pl Dziennik Łódzki