Muzeum Sztuki w Łodzi buduje kolekcję dokumentującą wyobraźnię

Projekt jest oczywiście konsekwencją nałożonych na nas wszystkich i na instytucje kultury obostrzeń związanych z epidemią koronawirusa. Nie jest to jednak zwykła prezentacja w internecie zbiorów placówki, ale przemyślane i konsekwentne odwoływanie się do przeszłości awangardy, które w tych zadziwiających czasach może być wskazówką na przyszłość.

Muzeum wyjaśnia, że kolekcja nawiązuje do działania węgierskiego historyka sztuki László Beke, który w 1971 roku wysłał do grupy znajomych artystów listy z zaproszeniem do reakcji na hasło „Praca = dokumentacja wyobraźni”. Kolekcja otrzymanych odpowiedzi stała się - jak podkreślają inicjatorzy łódzkiego przedsięwzięcia - istotnym elementem w rozwoju środkowoeuropejskiej sztuki konceptualnej, a także świadectwem nieformalnej sieci relacji. „W obliczu obecnego kryzysu podjęliśmy dialog z tym historycznym gestem, prosząc grupę współpracujących z Muzeum artystek i artystów o nadesłanie odpowiedzi na to samo hasło” - dodają autorzy projektu (kuratorami kolekcji są Jakub Gawkowski, Daniel Muzyczuk, Katarzyna Słoboda i Joanna Sokołowska, a koordynatorką działań Katarzyna Mróz).

W projekcie biorą udział m.in. Alan Butler, Carolina Caycedo, Celine Condorelli/Wendelien van Oldenborgh, Tatiana Czekalska/Leszek Golec, Wojciech Dada/Rafał Jakubowicz, Sanja Iveković, Cecylia Malik, Anna Nowicka, Pakui Hardware, Jadwiga Sawicka, Alicja Rogalska, Suzanne Treister. Prace publikowane są na dedykowanym blogu documentation-of-imagination.msl.org.pl oraz za pośrednictwem mediów społecznościowych Muzeum Sztuki. Po zebraniu kolekcji prace zostaną udostępnione publiczności również w siedzibie Muzeum Sztuki w Łodzi.

Prace pokazali już Suzanne Treister, Pakui Hardware, Wojciech Dada/Rafał Jakubowicz, Sanja Iveković, Tatiana Czekalska/Leszek Golec, Carolina Caycedo, Cecylia Malik. Opowieści są rozmaite. Suzanne Treister bada wyobrażenia o bezprzemocowym tworzeniu wspólnot między planetarnych, ale przecież jakże bardzo dzisiaj pozostającym jedynie w wyobraźni na poziomie między sąsiedzkim. Duet Pakui Hardware umieszcza elementy ludzkiego ciała w futurystycznych konfiguracjach, nie pozostawiając złudzeń, co do deformującego (a może kiedyś uznamy, iż wręcz przeciwnie) wpływu na nas technologii i ekonomii. Wojciech Dada/Rafał Jakubowicz zaproponowali plik, który każdy odbiorca może sobie wydrukować, a następnie pokolorować wybrany komunikat (m.in. artists go home, artists stay home, artists stay in hell, artists go to hell). Sanja Iveković manifestuje nie tylko kobiecą solidarność z pracownicami służby zdrowia. Tatiana Czekalska/Leszek Golec rozkładają na drobiazgi materię, ale i przekaz składające się na powszechną dziś maseczkę. Carolina Caycedo zestawia ze sobą różne rodzaje dóbr wspólnych: materialnych i niematerialnych, podkreślając, że idea maksymalizacji zysku to nie najlepsza droga. Cecylia Malik zaś, optymistycznie paradując na Rybie Cercie, domaga się, byśmy ratując siebie nie zapomnieli o ratowaniu otaczającej nas przyrody. Nawet, jeśli obecnie zyskaliśmy sygnał, że to ona nas przetrwa...

W kolejnych tygodniach pojawią się następne prace, już widać, że złożą się one na intensywną w swoim wyrazie kolekcję. A co być może najważniejsze, powstaje cykl, który przekonuje, iż tym, co ma największe znaczenie dla pokonania pandemii i strachu, są - mimo izolacji - nasze prawdziwe i głębokie relacje.