Tak wyglądał Chorzów przed II wojną światową. Niektóre budynki oglądamy dziś tylko na zdjęciach. Zobaczcie archiwalne fotografie!

Pierwsza wzmianka o osadzie Zversov w okolicach Bytomia datowana jest na rok 1136. Nazwa pojawia się w bulli papieża Innocentego II dla biskupa gnieźnieńskiego Jakuba ze Żnina. Nie sposób jednak potwierdzić, czy mowa jest o późniejszym Chorzowie, czy o innej miejscowości. Pewna jest kolejna data - 24 czerwca 1257. Spisano wówczas akt zezwalający na lokację wsi Chorzów.

Późniejsza historia osady, podobnie jak wielu na Śląsku, związana jest z przemysłem ciężkim – górniczym i hutniczym. Ks. Ludwik Bojarski, prepozyt parafii katolickiej we wsi Chorzów, w 1778 roku odkrył tu złoża węgla i otworzył pierwsze pole wydobywcze. 21 lat później Friedrich Wilhelm von Reden, niemiecki dyrektor Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu, nowo otwartemu ośrodkowi metalurgii nadał nazwę „Königshütte” (pol. Huta Królewska). Pierwszy piec hutniczy został rozpalony 25 września 1799 roku.

Niemiecka nazwa miasta Königshütte funkcjonowała w oficjalnym urzędowym obiegu w latach 1797–1922 i jako Königshütte Oberschlesien w latach 1939–1945. Tradycyjna polska nazwa Królewska Huta stała się urzędową nazwą miasta w czerwcu 1922 roku i pozostała nią do końca czerwca 1934 r.

Obok przemysłu ciężkiego w Królewskiej Hucie równolegle rozwijało się uzdrowisko. Podczas odkrywki węgla natrafiono tu na wody solankowe, a w 1830 roku gminę wpisano rejestru śląskich miejscowości uzdrowiskowych. Tutejsze domy kąpielowe i hotele uzdrowiskowe specjalizowały się między innymi w leczeniu reumatyzmu, artretyzmu i chorób skóry.

Dziś Chorzów liczy nieco ponad 100 tys. mieszkańców. Na jego terenie znajduje się Park Śląski zajmujący powierzchnię 535 ha. Jest to jeden z największych parków miejskich w Europie i, nie bez racji, nazywany jest zielonymi płucami Górnego Śląska. Jego częścią jest między innym Śląski Ogród Zoologiczny, Planetarium Śląskie, ogród japoński i Stadion Śląski.